Drie dochters zijn wij rijk. Inmiddels 18 jaar en ouder. De jongste woont nog thuis. Nu zijn wij zelf redelijk honkvast. In de afgelopen 34 jaar zijn we drie keer verhuisd en wonen we sinds 1991 op dezelfde plek, in hetzelfde huis. Onze twee oudste dochters hebben hun spullen daarentegen ietsje vaker opgepakt.
Om allerlei redenen is de oudste in vier jaar tijd twee keer binnen Den Haag verhuisd om vervolgens in Scheveningen te eindigen tijdens haar studietijd. Toffe kamer, die laatste. We hebben destijds een aantal weekenden aan huisruil gedaan. De middelste heeft in de afgelopen drie jaar hetzelfde aantal keer haar boeltje opgepakt. Binnen dezelfde woonplaats.
#Do it yourself
Voor het tweede appartement had onze 23-jarige een idee. “Pa? Ik heb een bartafel gezien die ik graag wil hebben. Van sloophout. Met stalen poten. Dan zet ik er zes van die industriële krukken bij. Heb je beeld? Kun je wel maken hè? Ja? Ik wist het wel!”.
En tijdje later stond ie er. Mooie blauwgrijze stalen ‘u-poten’. Sloophouten blad erop. Kolossaal dingetje toch wel. Maar mooooi! Het geduld van de dochter was, natuurlijk, op. De tafel moest snel naar het nieuwe tweede appartement gebracht worden. Pa in de auto. Tafel ook. Auto geparkeerd voor het appartement. Het appartement van driehoog. Maar goed, dat wisten we en beiden zijn best sterk en volhardend.
Dus, schouders eronder en sjouwen. Er was geen lift aanwezig. Wisten we ook. Maakt niet uit. Traplift was van tevoren gehuurd. En toch hadden we ergens een detail gemist. De traplift kon namelijk maar tot aan het grote openslaande raam op de tweede verdieping komen. Oké, ook goed. Resteren er maar twee trappen tot aan de derde en hoogste verdieping. Moet kunnen. Vol goede moed de eerste paar treden omhoog. Een draaiing. Die kon ook nog. Maar na driekwart draaiing zat de tafel serieus vast. Het ging écht niet.
Een tijdje later stond ‘ie er. Mooie blauwgrijze stalen ‘u-poten’. Sloophouten blad erop. Kolossaal dingetje toch wel. Maar mooooi!
Justa
Tafel met een ruk terug de trap af. In de auto. Naar het ouderlijk huis. Daar zijn de ‘u-poten’ zo’n tien centimeter onder het blad afgezaagd. De twee overblijvende delen weer terug in de auto. Wagen geparkeerd voor het appartement. Het tafelblad naar boven. Daarna het onderstel. Vlekkeloos dit keer. Boven aangekomen zijn alle delen weer aan elkaar gelast. Een plaatje! Kniesoor die op de niet geplande lasnaden let.
#Doe het effe lekker zelf
Jaartje later. “Eh, pa? Er zijn nieuwe appartementen gebouwd. Iets meer in het centrum van mijn woonplaats. Kost niet zoveel meer, leukere plek om te wonen en het is zo mooi. Ik zou eigenlijk eens willen kijken of het wat voor mij is”, zei de middelste op een mooie dag. Stilte. “Pa?”.
#Ze noemen het niet voor niets sloophout.
