#Jip
Het is 1992. Onze eerste hond maakt zijn entree. Jip is een blonde labrador. Een schat. Van Vlaamse afkomst. Jip sleept als pup met speelgoed dat groter is dan zijzelf. En ze houdt enorm van onze openhaard. Niets liever dan heeeeel dichtbij de (gesloten) haard liggen, de ogen sluiten en slapen. Ze is super lief voor onze dochters en speelt gezellig mee. “Zwemmen? Als het niet echt hoeft. Ik kijk wel vanaf de kant. Is dat ook goed”?
#Bette
Het jaar 2004 is daar. Onze jonge Friese Stabij Bette is na het overlijden van Jip zo welkom én prachtig. Akkoord, we waren enigszins gewaarschuwd: er zit karakter in. Hello! Karakter? Een eigen wil kun je het ook noemen. En ze heeft heel duidelijk 1 baas. Mijn man. Ze luistert dan ook alleen naar hem. Als wij iets zeggen zit er drop in haar oren, peterselie of een hondenbrok. Bette hecht erg aan haar zelfstandigheid en gaat er graag op uit. Dus, zonder gezelschap of gebonden aan een riem. Een momentje voor zichzelf. Gewoon, even kijken hoe het in de buurt is. Is er iets veranderd? Zijn er nieuwe mensen gekomen? Hebben ze koekjes? Je weet wel, beetje socializen. “Zwemmen? Want? Zie ik eruit als een zeehond?”
Karakter? Een eigen wil kun je het ook noemen.
Justa
#Moos
2015. Welkom Moosje! Onze derde hond is een kruising tussen een herder en een collie. Zwart met een tikkeltje wit. Net als Bette ooit. Mooi hoor. En wat kan deze hond hard rennen! Ze hoort onze auto van ver aankomen en huppelt je, eenmaal op de oprit, enthousiast tegemoet. Bijzonder is haar avondeten. Ze eet namelijk niet als er iemand toekijkt. Dus, de gevulde hondenbak neerzetten en vertrekken alstublieft. Deur dicht graag. “Moosje mee zwemmen? Nee, nee, nee, nee. Weet je wel hoe eng dat is”?
#Guus
Hoogste tijd voor een kerel! “So, here is Guus”. Sinds 15 februari 2020 leeft onze ruwharige teckel Guus dan ook naast Moos in ons huis. Hij is nog über klein maar houdt de gemoederen flink bezig. Spelen. Uitdagen. Snuffelen. Bijten. Tanden in hout. Beton. Stoelpoten. Kleed. Mandje. Veters. Tenen. En dan weer slaaaapen. In zijn mandje achter glas in de zon. Mhmmm. “Regen? Nee, dank u. Alleen maar nattigheid. Zwemmen? Welk deel begreep je niet? Nat-tig-hei-eid”.
#Louise
Louise. Nog een hond? Nein. Louise is ons gespikkeld Göttinger varken. Vreet alles wat los en vast zit. Lijdt aan voortdurende uitbraak drang. Woont hier samen met haar zus. Zij plonst regelmatig in de kreek achter haar buitenverblijf. Logisch.
